EN
Hva er en OBD Skanner og hvordan fungerer den?
Utvikling fra OBD-I til OBD-II-systemer
Systemet for ombordsdiagnose, vanlegvis kjent som OBD, har gått ein lang veg sidan det først blei introdusert tidleg på 80-talet med det som no blir kalla OBD-I. På den tida var det hovudmålet å oppfylle strenge kjerneforskrifter i California for utslepp frå gass. Problemet var at kvar enkelt bilprodusent utvikla sine eigne unike protokollar for OBD-I, slik at mekanikarar ikkje kunne identifisera problem utan hjelp av ulike merkjeplater. Ting endra seg rundt midten av 90-talet då industrin flyttet over til OBD-II-systemer. Denne nyare versjonen førte til standardisering, som tyder at mekanikarar kunne bruka ein skannar for nesten kva kjøretøy som helst på vegen. Idag er OBD-II så mykje viktigare enn nokon gong i moderne biler. Desse systemane lokkar alt frå motorytnaden til utsleppingsnivået, og gjer at teknikarane får oversikt over alt dei gjer og løysar problemane raskere og meir nøyaktig enn nokon gong.
Nøkkelkomponenter i en OBD Skanner
OBD-skannarar har fleire delar som fungerer saman for å diagnostisere bilproblem. Hjertet i dei fleste av dei sit der, og det er ein anslag til forskjellen, og det vert tilslutten til bilen gjennom eit anlegg under instrumentbrettet. Bakom denne samanhengen ligg ein kontrollmodul som gjer det mogleg å forstå alle opplysingane frå datasystemet i bilen. Dei tilkoblar sjølve er ganske viktige fordi dei må ha god kontakt for riktig signaloverføring mellom apparatane. Inne i kvar skannar er det eit særskilt program som kan lese dei mystiske, men uvisse feilordene, og som viser dei på ein skjerm når dei vert oppdaga. Nokre modell er berre grunnleggjande kodefinnarar som er nyttig for raske sjekkar, medan andre har funksjonser som grafer og dataforsyning for djupare inspeksjon. Mekanikarar og entusiaster kan velja kva som passar best til kva dei vil ha, anten det er å laga små problem i heimen eller å gjera ein fullverdig profesjonell diagnose.
Hvordan OBD Skannere Grensesnitt med kjøretøyet
OBD-skannarar kommuniserer med biler gjennom spesielle kommunikasjonskodar som knyter dei til hovuddatasystemet i bilen. Dei fleste bilane har ein sokalla OBD-II-port rundt styresletta som gjer at skannarane løftar oppover og arbeider. Sidan dei starta å setja slike portar i bilane i 1996, kan mekanikarar og eigarar sjåførar sjåførar til alle moderne bilar med liknande utstyr. Når dei tilknýttar den, skiftar skannaren informasjon om diagnosen til bilen og gir brukarane sine umiddelbar informasjon om korleis ulike delar av motoren fungerer. Denne typen feedback gjer at det blir mykje lettere å identifisera ein problem før det vert vanskelegare. Med all informasjonen her, kan kvar einskild sjåfør ha ei betre kjensle av kva som trengs for å bli reparert, og når, og spar både tid og pengar på sikt.
Vanlige bilproblemer identifisert av OBD-skannere
Motoreksplosjoner og tenningsproblemer
OBD-skannarar er viktige verktøy for å identifisera uhjelpsomme motorfordel som oppstår når tændslummen går tapt eller tændingsspulen går tapt. Mekanikarane veit av erfaring at slike feil er svært eldsvindlande og gjer at motorane ikkje driv meir. Når teknikarane brenn opp ein dataleppar, får dei tilgang til alle greiene på feilordene i datasystemet. Desse kodane er som "breadcrumbs" - Ukånder som tyder på kva som helst som ikkje er riktig med motoren. Dei fleste av brenningsproblemane viser seg som DTC som berre ein OBD-skannar kan lesa ut klart. Ved å forstå kva kvar kode tyder, hjelper mekanikarane med å laga opp problemet før dei blir større hovudpine på vegen, og dei sparer både pengar ved pumpa og hindrar unødvendig slitasje på andre delar av bilen.
Feil i utslippskontrollsystemet
OBD-systemer spelar ei viktig rolle når det gjeld å kontrollere utsleppingar, slik som katalysatorar og transmissionsregulatorar. Når desse utsleppussistema startar, forurensar dei ikkje berre meir, dei kan til og med få bøter for å sjåførane. Det er ein haug av diagnostiske feilkoder som dukkar opp når det er noko feil med utsleppskodene, og gode gamle OBD-lesarar er ganske gode til å finne ut kva som skjer her. Mekanikarane kan sjå kva som trengs for å halte bilen innenfor lovleg avgrensar for utsleppingar. Dei vanlege som vil ha ein rein bil, vil sjå at om dei bruker ei opplastingsmaskin, vil dei vere lettere å fylgje alle forskriftane på utsleppnad som ein drivhus.
Brannstoftssystem- og oksygensensorproblemer
Og eg er sikker på at dette er ein svært nyttig måte å sjå det, fordi det er så enkelt å sjå ein matlaging av ein matlaging av ein matlaging av ein matlaging av ein matlaging av ein matlaging av ein matlaging av ein matlaging av ein matlaging av ein matlaging av ein matlaging av ein matlaging av ein matlaging av ein matlaging Oksygensensorn i bilane gjer ein viktig jobb òg dei kontrollerer kor mykje brensel som blandar med luft og holder spor på kva som går ut av avgasrør. Når desse sensorane startar opp, så gjer det ikkje bilen meir sensitiv. Mekanikarar som finn ut desse problema tidleg med OBD-verktøyene sine, sparar kundane hundrevis på reparasjonskostnader samtidig som dei sørgar for at bilane går betre enn før. Å løysa slike problem er ikkje berre nyttig for helsestandarden, men òg for funksjonsmessige system. Effektivitet gjer at utsleppingane blir reinare og fører til tryggare kondisjon.
Steg-for-steg-guide til å diagnostisere problemer med en OBD-skanner
Finn ditt kjøretøygs OBD-II-port
Finn stasjonen for OBD-II-porten i bilen din gjer livet mykje lettere når du finn ut kva som ikkje fungerer. Dei fleste bilane har desse små, svarte boksane, som er gøymt vekk under instrumentbrættet noko nær sjåføren, og vanligvis rundt rattet. Men det er ikkje overraskande at den er på lag med noko anna... avhengig av merk og modell. Nokre Ford-lastbilar la dei sine i midterkonsollen, medan eldre Honda Civic kan stinga dei sine bak handskehyllet. Viss du veit kvar du bur, sparar du tid på å fylle ut målestaven din seinare. Og la oss vera ærlege, ingen vil sjå på noko som ikkje er kul. Ein rask søk på nettet etter bilete av hamner i liknande bilar sparer deg for hovudpine.
Tilkobling av skanneren og henting av koder
Det er ikkje vanskeleg å koble opp ein dataleppar til eit kjøretøy, men det er viktig å ha det rett. Det første du må gjere er å sjå at bilen er heilt avskansa før du koyrer inn i stikkforbindinga for OBD-II på det fastsette plassen under instrumentbrettet. Når alt er solidt tilkobla, snur du tømningsnøttinga til ON-posisjonen utan å starta motoren. På dette tidspunktet bør skannaren oppretta kommunikasjon med datasystemet ombord. Kva skjer no? Apparaten fjernar alle dei diagnose-trålsler, eller DTCs. Det er i utgangspunktet fire kategoriar desse kodene fell inn i: P-kodar har med drivlinjeproblem å gjera, B-kodar dekker karosserikomponentar, C-kodar handlar om chassisystem, og U-kodar indikerer nettverksproblem i kjøretøyselektronikk. Desse koden gir ein inntrykk av kva som eigentleg skjer i bilen. Det å ta deg tid til å forstå dei og sjå om dei er i bruk, gjer det ofte vanskelegare å skjøna kvifor det ikkje fungerer.
Analyse av Freeze Frame-data for kontekst
Å forstå det frå eit fritt perspektiv er eit viktig spørsmål når du prøver å forstå kva som ikkje stemmer med bilane dine. Fryser rammen opp viktige informasjon når motorlampan lyser. Det er ein måte å sjå det, når du ser på motorane, og for eksempel kor raskt bilen gjekk og kva drivstoffet i bilen var på det tidspunktet. Desse detaljene underbygde faktisk kva som var årsaken til at problemet oppstod. Vi veit av erfaring at når ein motor går feil, er det kjølt eller varmt, og det viser seg ofte om det er noko som går og kjem, eller om det er noko som hold seg. Mekanikken byggjer på denne typen data for desse vanskelege sakene som oppstår iblandt men som ikkje er so klare når du gjer kontroller. Utan å sjå dei, ville mange problemer gå uoppdaga til dei hadde ført til store skader, som alle andre ville hatt.
Forståelse av Diagnostiske Feilkoder (DTCs)
Forståelse av P0, P1, og produsent-spesifikke koder
DTC er viktig når du prøver å forstå kva som ikkje stemmer med bil. P0-kodane er den same uansett kva slags bil ein har, noko som gjer at mekanikarane våre kan snakke om problem. Ta P0138, for eksempel, det tyder at det er noko i bilen som ikkje fungerer, og det hindrar motoren i å få overført mengda drivstoff til luften. Og so er det dei P1-kodeene som gjeld, og dei gjeld berre visse kjøretøy. Dermed få ein problem som ikkje er funnet nokon annan stad på veien. Når du ser på ein DTC, husk at den fyrste bokstaven seier kva del av bilen er involvert. som P står for "motordriftsmotordriftsmotordriftsmotordriftsmotordriftsmotordriftsmotordriftsmotordriftsmotordriftsmotordriftsmotordriftsmotordriftsmotordriftsmotordriftsmotordriftsmotordrifts Tallene etter dette fortel oss kva som skjedde. Mekanikk er ein viktig del av å forstå dette fordi feil tolking fører til å mista tid og pengar. Joe Simes, som jobbar i ein lokal garasje og har ein ASE-sertifisering, anbefaler at folk sjekker nettsider eller nettsider til produsentar når dei arbeider med kompliserte kodeord som ingen andre synes er i samsvar med.
Prioritere reparasjoner basert på alvorlighetsgraden til koden
Når det gjeld å laga bil, er det ganske viktig å vite kva for diagnostiske feilkodar (DTC) som treng handsaming først. Nokre regler krev absolutt raskt handleghold fordi dei viser på alvorlege sikkerhetsproblemer eller kan øydeleggje delar av bilen. Andre kodar er ikkje så dårlege og kan vente litt. Mekanikarar ser ofte på ein so kallad prioritert diagram når dei skal avgjere kva dei skal gjera med ein gong, og kva dei ikkje skal gjera med ein gong. Ta P030X for eksempel, som tyder at ein av cylindrane ikkje fungerer som dei burde. Viss du ikkje bryr deg om dette kan det vere ein stor motorulykke i sensasjon. Ein som er typen Joe Simes, som har arbeidd med biler i fleire tiår, vil seie at sjåførane held seg til kor mykje pengar dei får for å sjåførane, og at det ikkje kun er farleg å sette dei til livsfara ved å hoppa over dem. Å fjerne desse kompliserte kodene så fort som mogleg er til å halda alle trygg og sparer pengar på sikt. Dei kloke er klare for å fortsette med dette fordi dei vil ikkje at bilen deira skal gå tapt, eller i det fall dei gjer det, fordi dei vil skade seg sjølv eller andre.
Avanserte OBD-skannerfunksjoner for forbedret diagnostikk
Live-datastrøm og sensorovervåking
Live-datastrømmen gjer at avanserte OBD-skannar skiller seg ut frå grunnmodellane fordi det gjev diagnostikk i sann tid utover berre lesing av feilkodar. Når ein bruker denne eigenskapen, får ein sjå på viktige tal som om motorane i bilen, kor raskt kjører bilen, og kva som skjer med bensintrykket når dei driv rundt. Mekanikarar er særs glade for å kunne sjå alle desse detaljene når dei arbeider med biler, fordi det hjelper dei med å sjå problemet raskt og nøyaktig. Ta til dømes rpm som hoppar rundt uforutsigbart under prøving, som ofte tyder at det er eit problem på ein eller annan stad, anten i tændslør eller brenselpumpområde. Mange mekanikarar fortel historier om korleis dei som ser på slike kanter, blir klår på uvanlege ting som vanlege skannar, og ikkje kan sjå til. Dette fortel oss at vit ikkje kan finne ut kva slags feil me gjer viss me ikkje kan finne den rette diagnoseen.
Smogsjekkleredskap og utslippsprøver
Reaksjonen av "Smog Check" fortel visseleg at bilen oppfyller normar for utsleppingar, noko som er veldig viktig når du skal forholde deg til desse testane. Folk som brukar skannar, kan sjå at emissionssystemet fungerer, så dei ikkje vert sett på ein gong. For stadar som California der lovane er veldig strenge det å halde alt i samsvar med forskriftane, gjer at bilen ikkje kun går lenger, det sparer pengar på å betale for å få bøter. Det er rimeleg å ta ein opplastingssignal før det vert gjort, fordi det viser at problemet faktisk er der, før dei kjem til prøvesenteret. Dei fleste sjåførar ser at dette er nyttig for å halde bilen frisk, samtidig som dei følgjer miljøtillatingane. Dermed gjer det ikkje nokon som driv bil vil få vanskel på vegen.