اتصال OBD1
اتصال OBD1 که در اواخر دهه ۱۹۸۰ معرفی شد، نماینده اولین سیستم تشخیص پیش روی استاندارد برای وسایل نقلیه است. این رابط نوپیش، پیوند مهمی بین واحد کنترل الکترونیکی (ECU) خودرو و تجهیزات تشخیصی ایجاد میکند که به فنیکاران و مالکان خودرو اجازه میدهد عملکرد موتور و شناسایی مشکلات موجود را بازبینی کنند. این سیستم عمدتاً بر روی اجزای مرتبط با اmissions و توابع اساسی مدیریت موتور تمرکز دارد و از یک پروتکل ارتباطی ساده اما مؤثر استفاده میکند. اتصال فیزیکی آن طراحی مشخصی دارد که شامل پیکربندیهای پین خاصی است که بین تولیدکنندگان مختلف خودرو متفاوت است، به ویژه در وسایل نقلیه تولید شده بین سالهای ۱۹۹۱ تا ۱۹۹۵ رایج است. با وجود اینکه از لحاظ معماری نسبت به استانداردهای مدرن اساسیتر به نظر میرسد، اتصال OBD1 تواناییهای تشخیصی ضروری از جمله نظارت بر دادههای زنده، بازیابی کدهای مشکل و تحلیل اساسی سیستم را ارائه میدهد. این رابط امکان ارزیابی انواع پارامترهای خودرو را فراهم میکند، از جمله سرعت موتور، موقعیت دامنه گاز و خواندن حسگرهای اکسیژن، که آن را به یک ابزار ارزشمند برای عملیات نگهداری و تعمیرات تبدیل میکند. هرچند که اصلیترین هدف آن برای مقاصد تشخیص حرفهای طراحی شده است، اما اتصال OBD1 همچنین در میان علاقهمندان خودرو که نگهداری و تغییرات خودروی خود را خود انجام میدهند، محبوبیت پیدا کرده است.